Lanterfanten (staat op de sticker van onze auto)

Rond 08.00 uur vertrokken naar Cunca Rami om naar de waterval te gaan.
Onderweg zijn we nog gestopt in Melo. Daar heb je namelijk een geweldig uitzicht op de rijstvelden en landschap eromheen.
Als we aankomen in Cunca Rami moeten we nog een flink stuk te voet afdalen door het bos.
Omdat er niet zo veel toeristen hier naar toe komen is het "bospad" nog vrij ongerept gebleven.
De natuur is hier echt prachtig. De wortels van de bomen vormen zowaar zo nu en dan een "trap" naar beneden. Ook lopen we door de rijstvelden heen. Het is goed uitkijken waar je je voeten neer zet. Een verkeerde stap en je staat tot in je enkels in de modder van deze rijstvelden (a-hum).
In het begin als je naar beneden loopt denk je: best een makkie.
Maar dan wordt het steeds steiler, gladder en het "pad" is bezaaid met allerlei soorten en maten stenen en kiezels.
Na de nodige uitglij, verstap, klim en valpartijen komen we beneden aan bij de waterval.
Wauw. Het is nog een grote ook.
Je kunt hier ook een lekkere frisse duik nemen. En fris is het. Brrrrr.
Na deze korte pauze is het ook weer tijd om door te gaan en daar is maar 1 manier voor: terug naar boven. Laaaaiiiiii (Indonesisch voor f**k).
Jaja, je pikt wat woordjes op zo hier en daar.

We zouden eigenlijk naar Cancar gaan, maar omdat het hier in de bergen (1000 meter hoogte), erg mistig is, doen we dit de volgende ochtend. Betekend weer een uur eerder erop uit.
We gaan naar het hotel van de nonnen.
Het is niet helemaal wat we ervan hadden voorgesteld. Geen kloosterachtig gebouw, maar meer een mansion op een groot terrein.
De kamer is verrassend groot en erg schoon. Wel allemaal erg basic, maar who cares. We hebben alleen een bed nodig om te slapen. Uiteraard mag de half naakte man aan het kruis ook niet ontbreken aan de muur.
Er lopen hier allerlei nonnen in gewaden rond en meisjes die nog in de leer zijn. Even verderop hoor je ze ook in een aparte ruimte bidden en uh zingen of hoe het ook heten mag wat ze doen.

Onze chauffeur dropt ons voor het avond eten bij een of ander Chinees restaurant. Hier eten we ons nog een visje en vervolgens worden we weer heel luxe opgehaald.
De poorten van het nonnenhotel sluit om 21.00 uur.

Nog voor de wekker gaat, worden we weer wakker gepreekt door onze nonnen. Sodeju.
Het is 05.00 uur. Snel aankleden, spullen klaar zetten en dan eerst naar Cancar. Ook nu moeten we weer een stukkie omhoog lopen om zo bij het uitzicht te komen van de rijstvelden die de vorm hebben van een spinnenweb. Best gaaf om te zien hoor. Zo maf dat ze dat zo kunnen maken.
Aan de andere kant van de heuvel kijk je uit op het dal waar allerlei dorpjes liggen.
We kunnen nu weer terug naar ons nonnenhotel om te ontbijten. Maar ook nu geldt: what goes up, must come down.

Eenmaal terug hebben we een simpel maar heerlijk ontbijt. Sneetjes witbrood, jam rijst, banaantjes en gebakken ei.

Op naar de volgende bestemming: Bajawa.
Dit ligt een 100 meter hoger in de bergen. Het wordt dan ook steeds frisser.
We gaan als eerst naar Aimere, aan de zuidkust van Flores. Onderweg stoppen we bij diverse plekken om foto's te maken van verschillende uitzichten.
In Aimere zien we hoe de lokale palmwijn (arak) gemaakt wordt.
Uit de vruchten van de palm wordt dit goedje gestookt. Percentage 40%. Het brand lekker door je strotje, smaakt ietwat zoetig en erg sterk.
Tijd om de fles leeg te drinken is er (gelukkig) niet. We gaan namelijk door naar Bela en Bena. 2 typische traditionele dorpjes waar nog oude stammen wonen.
Het is wel een lange rit ernaartoe. Al met al toch weer 3 uurtjes in de auto. Gelukkig hebben we onder het slapen door, genoeg tijd om van het uitzicht te genieten wat voorbij raast.
De wegen hier zijn niet zo breed als in Europa. Met wat greppel werk kun je redelijk het tegenliggende verkeer ontwijken.
Ook de scooters geven een hoop hinder onderweg. Voor ons knallen dan ook 2 scooters tegen elkaar. De tegenligger reed op de verkeerde baan net bij een bocht. Hadden wij de andere scooter niet voor ons, hadden we de tegenliggende scooter dus op de motorkap liggen.
Niet alleen scooters, maar ook honden, kippen en eenden vormen een probleem. Die beesten lopen gewoon langs de kant van de weg en steken over wanneer het ze uitkomt. Van al dat getoeter trekken ze zich vaak niks van aan. Gelukkig hebben we tot nu toe nog geen beestje aangereden.

Bela is ten opzichte van Bena veel interessanter en mooier om te zien. Ook groter.
In beide dorpjes staan huisjes, gemaakt van bamboe en een dak van stro.
Hoewel de mensen hier heel simpel leven, hebben ze wel satelliet staan. In Bela doen de vrouwen nog met de hand sjaals weven en werken de mannen op het land. In Bena wordt alleen op het land gewerkt. Ook de sfeer is wat minder vriendelijker dan in Bela. Dit geldt ook voor de hondjes.
Hoewel de stammen o.a. de buffels en honden als heilig beschouwen, gebruiken ze de beestjes ook om te offeren.
Er lopen genoeg varkens, kippen, kuikens, puppies en honden rond. Ze vinden ook dat je de beestjes niet mag mishandelen, maar ze doden ze ook net zo makkelijk om te eten.

We gaan nu naar ons hotel in Bajawa om in te checken en om nog wat te eten ergens in een lokaal eetschuurtje.
Morgen staat er weer een 3 uur durende trekking op het programma naar de vulkaan Wawo Muda en daarna gaan we door naar Riung.